Krystalizacja miodu

Czy skrystalizowany miód jest pełnowartościowy i czy w ogóle nadaje się do spożycia? Takie pytania rodzą się w głowach osób, które chcą skorzystać z prozdrowotnych właściwości miodu, ale nie zdążyły jeszcze zdobyć wiedzy pozwalającej pozbyć się różnych wątpliwości. Krystalizacja miodu to temat godny zainteresowania każdego, kto chce uniknąć zmarnowania wartościowego produktu.

Dlaczego i w jaki sposób miód krystalizuje?

Zmętniały, przybierający skrystalizowaną postać miód nazywany jest krupcem. Proces ten zachodzi, gdy miód ma co najmniej kilka tygodni - niektóre miody krystalizują się dopiero po roku. Lejąca się patoka zmieniona w grudkowatą i zdecydowanie gęstszą substancję to nic, co powinno niepokoić, ponieważ uległa naturalnemu procesowi, który nie wpływa na zmianę właściwości pszczelego produktu. Dlaczego jednak w ogóle dochodzi do krystalizacji? Trzeba wiedzieć, że miód jest roztworem przesyconym, co po prostu oznacza, że zawartość rozpuszczalnika jest w nim znacznie mniejsza niż zawartość ciała rozpuszczonego. W przypadku takiego roztworu dochodzi do wytrącenia ciała stałego, a więc miód krystalizuje się.

Miód może zawierać 20%-30% wody - im jest jej mniej, tym szybciej naturalny pszczeli produkt ulega ''scukrzeniu'', choć ważne są również inne czynniki, takie jak na przykład gatunek miodu i to, w jakich warunkach jest on przechowywany. Najdłużej krystalizuje się miód akacjowy - proces ten może wystąpić nawet po roku. Szczególnie szybko zachodzi choćby w miodzie rzepakowym, w którym zmętnienie i kryształki pojawiają się już po kilku tygodniach od zebrania patoki. Warto wiedzieć, że miody z dużą zawartością fruktozy krystalizują wolniej, a te z dużą ilością glukozy krystalizują szybciej, jednak każdy miód naturalny prędzej czy później ulega temu procesowi! Pamiętajmy też, że miody spadziowe krystalizują wolniej niż kwiatowe. Nie bez znaczenia jest też samo ich przechowywanie - aby dłużej pozostały w stanie płynnym, powinny leżeć w nienasłonecznionym miejscu, w temperaturze 6-10 stopni Celsjusza.

Krystalizacja miodu i specyfika różnych jego odmian

Gatunków miodu jest dużo i każdy krystalizuje nieco inaczej, warto skupić się przynajmniej na niektórych. Wspomniany już miód rzepakowy bardzo szybko krystalizuje, więc zazwyczaj widuje się go już w stanie zgęstnienia - drobne kryształki mają białą lub kremową barwę (podobnie jest w przypadku miodu faceliowego) i specyficzną, przypominającą smalec konsystencję. Jasną, nieco żółtawą barwę po krystalizacji mają między innymi miody: malinowy, nawłociowy, nostrzykowy, mniszkowy. Z kolei również wysoko ceniony miód wrzosowy, mimo, że także dość szybko krystalizuje, to nabiera galaretowatej konsystencji i ciemnobrunatnego albo pomarańczowego koloru. Jednym z miodów, który krystalizuje dość długo, jest miód koniczynowy - po scukrzeniu staje się gęsty i ma drobnoziarnistą konsystencję.